Tanzania

Lieve allemaal, bij deze dan een blogje. Ik zit momenteel in Mbeya, Tanzania, maar dit is mijn laatste dag in Tanzania (hier wordt de klemtoon op zan gelegd in plaats van ni, waar wij hem leggen overigens, maar dat terzijde). Tanzania is een prachtig land, maar een stuk duurder dan gedacht en ik begin een beetje gek te worden van alle aandacht die constant op je gericht wordt als blanke (vrouw). Je kan niet rustig een stukje lopen zonder continu iemand achter je aan te hebben lopen die wil weten waar je vandaan komt, hoe je heet en waarom je niks van ze koopt. Reageer je niet of niet naar hun wensen dan hebben ze er ook een handje van om je vast te pakken. Ik heb het alleen over mannen trouwens, vrouwen gedragen zich een stuk netter tegenover mij (letterlijk terwijl ik dit schrijf een man naast me: Hello, where are you from, what's your name, what do you do?). Het zal de cultuur zijn en ik val natuurlijk redelijk op (waar ik nu zit ben ik nog geen blanke tegengekomen), maar ik heb behoefte aan wat rust en dat krijg ik hier op deze manier niet. Malawi schijnt hierin heel anders en een stuk goedkoper te zijn, dus morgen steek ik de grens over en ga ik het daar eens verkennen!

Ik zal even kort vertellen wat ik in Tanzania gedaan heb, want het was absoluut niet alleen maar negatief! Ik ben 2.5 week geleden aangekomen in Dar es Salaam, een grote stad in Tanzania aan de Indische oceaan. De eerste dag heb ik in een resort gezeten en lekker aan de zee en het zwembad gelegen. De dag erop heb ik de boot gepakt naar Zanzibar, waar ik aankwam in Stone Town, de hoofdstad. Vanaf daar ben ik naar Paje in het zuiden (het is een verrassend groot eiland!) gegaan, waar ik een hostel had geboekt. Ik ben hier in het regenseizoen en dat was die dag duidelijk. Het heeft de hele dag geregend, maar gelukkig niet constant heel hard. Al heel snel na aankomst leerde ik een groepje mannen kennen, waarvan twee uit Canada, een uit Nigeria, een uit de VS en een uit Venezuela. Met hen heb ik de twee dagen erna opgetrokken. De eerste dag regende het helaas dus, maar zijn we toch een stuk gaan lopen langs het strand. Ondanks de regen was het alsnog een prima temperatuur en hebben we een leuke dag gehad. De dag erop hebben we met z'n zessen een jeep gehuurd waarmee we over het eiland zijn gaan rijden. Het was intussen weer goed weer en het werd een mooie tocht. Zoals ik al zei is het eiland echt vrij groot, van noord naar zuid ben je rustig drie uur kwijt met de auto. Je hebt dan ook het binnenland van Zanzibar waar vrijwel geen toeristen komen en wat we met de auto wel konden bereiken. Dit was prachtig groen en jungle achtig. Dat komt uiteraard ook door het regenseizoen. Aan het eind van de dag hebben we Stone Town bezocht wat een leuke plaats is met mooie kleine straatjes en een mooie haven, waarover je een prachtige zonsondergang kan zien. In Stone Town hebben we twee van de jongens achtergelaten en ben ik met de rest teruggereden.

De dag erna leerde ik een aantal Duitse meiden kennen, met hen en de canadezen van de dagen ervoor heb ik m'n laatste dagen in Zanzibar opgetrokken. We zijn gaan snorkelen en naar een aantal prachtige kleine eilandjes er omheen geweest. Toen heb ik de boot naar Dar es Salaam weer terug genomen en ben de volgende dag met twee van de Duitste meisjes (Freddie en Lily) verder gereisd naar Moshi. Intussen had ik een flinke oogontsteking opgelopen aan beide ogen, dus in Moshi heb ik die eerst even goed rust gegeven. Veel anders dan wat rondlopen in Moshi heb ik dan ook niet gedaan daar. Dat is overigens best de moeite waard, het is een leuk stadje met een hoop handwerk en Masai kunst.

Het is opvallend hoeveel traditionele Masai er rondlopen, daar helemaal, want daar ben je vlakbij Kenia, waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Maar ook op Zanzibar zijn er een hoop, die blijkbaar worden ingehuurd als beveiliging omdat ze zo onverschrokken zijn. Ik vind het bijzonder om te zien hoe zo'n traditionele cultuur voortleeft in de huidige. Het mooiste voorbeeld hiervan is dat ik in Zanzibar het ene moment een Masai man een traditionele dans (heel hoog op en neer springen) zag doen en een paar minuten later stond hij de Macarena te dansen.

Goed, ik dwaal af. In Moshi dus niet zoveel gedaan, een beetje rondgelopen en nog met Freddie en Lili opgetrokken, wat echt heel leuke meiden zijn. Ook heb je vanuit Moshi uitzicht op de Kilimanjaro, die helaas een groot deel van de tijd in de wolken was, maar eens in de zoveel tijd kon je hem zien en ik heb hem gezien! Een prachtige en indrukwekkende berg/vulkaan. Na een paar dagen was ik van mijn oogontsteking af en was Juan Carlos, de Venezuelaan die ik kende van Zanzibar, klaar met zijn beklimming van de Kilimanjaro. Ik had met hem afgesproken om samen verder te gaan voor een safari. Intussen had ik nog een Nederlander ontmoet in het hostel en die ging ook met ons mee.

Met zijn drieen zijn we dus op Safari gegaan, de eerste dag naar Tarangire national park en de tweede dag naar de Ngorongoro krater. Onze gids was jaren geleden ook de gids van prins Claus en Willem-Alexander, dus we zaten goed! In Tarangire was vooral het landschap prachtig. Ook hebben we wat dieren gezien, maar door het weer, af en toe regen, lieten de dieren zich maar spaarzaam zien. In de krater daarentegen leek het wel de lion king! De Ngorongoro krater is de grootste krater ter wereld die niet een meer is en is een paradijs voor de dieren door de vegetatie. Er zijn hele vlaktes vol die doen denken aan de begin scene van de lion king, waar hele ladingen zebra's, wildebeast, antilopen, buffels en neushoorns staan. Ook is er een meer vol met flamingo's, een prachtig veld vol gele en paarse bloemen waarin op dat moment een aantal olifanten stonden en hebben we zeker twintig leeuwen en een aantal hyena's gezien. Het weer was slechter dan de dag ervoor, maar dat kon ons gestolen worden. De uitzichten waren prachtig en er was zoveel te zien. In de krater leven ook Masai, wat bijna niet voor te stellen is, zo tussen al die dieren.

Na de safari zijn we naar Arusha gegaan, waar we gister alledrie een andere kant op gingen. Ik zit nu dus in Mbeya, na een busreis van 21 uur, waarbij we wel onderweg een leeuw, giraffe en wat olifanten langs de weg zagen staan en steek morgen de grens over naar Malawi. Hier zal ik heel weinig tot geen internet hebben, dus jullie zullen even niks van mij horen. Ik ga zometeen nog proberen wat foto's op facebook te zetten, maar ik kan niks beloven.

Ik hoop dat alles daar goed is en laat weer wat horen wanneer dat kan! Liefs.